Yaşadığımız şehir, ülke, dağlar, denizler ve bir bütün olarak dünyamız çevremizi oluşturur. Toprak, su, hava, bitkiler, hayvanlar da çevrenin bir parçasıdır. İnsan  bu dünya üzerinde soluk alıp verir. Yeryüzünde yetişen meyve, sebze ve diğer nimetlerle beslenir.  Hayatını dünyada bulunan nimetlerle sürdürür. Dolayısıyla çevre bilinci son derece önemlidir. Çünkü çevreyi korumak hayatı korumak anlamına gelir.         

 

 

 

           Genel olarak bütün dinler Allah tarafından yaratılan güzelliklerin korunmasını ister. Çevreye, bitki örtüsüne, hayvanlara, kısacası doğaya ait unsurlara zarar verilmesini yasaklar. Doğal dengenin bozulmasına neden olacak davranışlardan kaçınılmasını ister. Örneğin Kur’an-ı Kerim’de bu konuyla ilgili olarak “Göğü Allah yükseltti ve mizanı (dengeyi) o koydu. Sakın dengeyi bozmayın.”(2) buyrulur. Hz. Muhammed çeşitli hadislerinde doğal dengenin korunmasını, ağaç dikilmesini ve çevrenin güzelleştirilmesini öğütler. Örneğin bir hadisinde, “ Elinizde bir ağaç fidanı varsa kıyametin kopacağını bilseniz dahi onu dikecek vaktiniz varsa mutlaka dikin.”(3) buyurur.

 

 

           

            İslam dini insana ve insanın yaşam alanı olan çevreye önem vermiştir. Hz. Peygamber yaşadığı sürece ağaçların korunmasını istemiş, yeşil alanlara zarar verilmemesini buyurmuştur. Medine şehrinin yeşillik bir bölgesini sit alanı ilan ederek koruma altına almıştır.(4) Bu tavrıyla insanlarda çevre bilinci oluşturmayı amaçlamıştır. Ancak alınan her türlü önleme rağmen insanların çevre konusunda yeterince duyarlı olduğu da  söylenemez. “İnsanların bizzat kendi işledikleri yüzünden karada ve denizde düzen bozuldu…”(5) mealindeki ayette bu gerçeğe dikkat çekilir.